Mehmet

Geceydi ve karanlıktı, ama gerçekten karanlıktı. Ne gökyüzünde, ne yeryüzünde hiçbir ışık yoktu. Ay batmış, yıldızlar kayıp, evler soğuk, karanlık...

İşte böyle bir gecede gördüm onu. Yolun kenarında karanlığa karışmış bir başka karanlık. Başını ellerinin arasına almıştı, tam önünde bir kaplumbağa vardı. Yanına iyice yaklaştığımda fark ettim neye baktığını. kabuğu koyu, başı koyu, kopkoyu bir kaplumbağaya bakıyordu. Öylece duruyordu ikisi de. Aynı hareketsizlik, aynı orada değillermiş hissi uyandıran sessizlikle.

Yanına oturdum karaltının. Fark etmedi beni, hiç tınmadı. Kaplumbağanın da umurunda değildim besbelli.

“İkimizin de farkında değil bu hayvan” dedim.

“Evet” dedi, “ama biz onun farkındayız işte.”

Sesimi duyduğuna sevinmiştim. O gece, o karanlık gecede bir ses duymaya o kadar çok ihtiyacım vardı ki. Kaplumbağa bile dile gelse, itiraz etmezdim.

İlkbahar gecelerinden biriydi, daha yazlıkların tam dolmadığı, ışıkların yanmadığı, üstelik, yağmur öncesinin kopkoyu bulutlarına teslim olmuş bir geceydi. Mart ayında bir gece. Bir körfezin kıyısında, toprak yolun kenarında, yalnızdım. O karaltı vardı, bir de kaplumbağa.

Sahile yürümüştüm, denize bakmıştım, güneş bir ara batmıştı, anlamamıştım. Bir merdiven vardı oralarda, oturmuştum. Yıldızları bekliyordum, hiçbiri gelmedi. Eve dönerken, anladım ki, karanlık bu işte! Gözlerimin açık ya da kapalı olması neyi değiştirirdi ki? Baktığım hiçbir şeyi göremiyordum. Yolun kenarında oturanı ve kaplumbağayı bulana kadar.

“Nerden çıkmış acaba?” diye sordum. Sanki onun da evinde olması gerekiyormuş gibi, sanki evi "o" değilmiş gibi.

“Benim” dedi...

“Yaa?? Bu kaplumbağa senin mi?”

“Benim”

“Adı ne?”

“Mehmet”

“Senin adını sormuyorum ki. Onun adı ne?”

“Mehmet!”

Birden gülmeye başladım. Ama ne gülme! Sesimin taa nerelerden duyulduğuna eminim. Duyan olduğunu sanmıyorum tabii. Tutamıyordum kendimi. Bir daha da öyle gülemedim.

“Mehmet ha!”

“Mehmet”.....

Başka bir şey konuşmadık. Kalkıp yürümeye başladım. Evin yolunu buldum galiba. Gece, karanlık ve Mehmet .

Yaz günlerinde, Mehmet'i aradım. yoktu.